Skip to content

In de atletiek nemen doelen een belangrijke plaats in. We stellen doelen, trainen ervoor, behalen doelen en verschuiven ze weer. Haalbare doelen, ambitieuze doelen, utopische doelen, absolute doelen, relatieve doelen. Je kan het zo gek niet bedenken.

Helaas zijn niet alle doelen ook perse goede doelen. Neem bijvoorbeeld de doelen op het middenterrein bij de GAC. Fijne doelen voor Nike om het personeel tijdens een potje recreantenvoetbal overdag in beweging te houden, maar voor ons speerwerpers staan ze regelmatig behoorlijk in de weg. Vooral die ene aan de kant van het Radcliff-gebouw. Dat doel lijkt een eigen leven te hebben en verplaatst zichzelf doorlopend. Soms trekt het doel zich discreet terug en kijkt het gelaten vanaf de zijlijn toe hoe echte sport eruit ziet, maar vaker dan niet duikt-ie zo maar weer ineens midden in de speersector op. Nu zijn we vrienden met Nike dus klagen we niet en schuiven we het doel netjes aan de kant indien nodig.
Maar, eerlijk is eerlijk, het Nikedoel heeft ook zijn goede kant. Dankzij de sportieve doelen van Nike hebben we namelijk ook een belijnd voetbalveld en een belijnd voetbalveld betekent een middenlijn. En laat die middenlijn nu net hét belangrijkste doel van de speerwerpers van de BiCz zijn. Over de middenlijn kunnen gooien is inmiddels een belangrijker doel geworden dan welke uitslag op een wedstrijd ook. Een pr werpen is leuk, precies weten hoeveel meter en hoeveel centimeters je hebt gegooid en je competitie verslaan is ook leuk. Het is ook leuk om je te plaatsen voor een NK en mee te doen met de top van Nederland. Allemaal erg leuk, maar niks verslaat het doel om tijdens de training over de middenlijn op de thuisbaan te kunnen gooien. En dat kan niemand bij de BiCz.

Totdat…
Maar eerst, voor uw begrip: Het voetbalveld op het middenterrein van de GAC is precies 100 meter lang. Daar mag niks af en niks bij want Nike moet er (semi)officiële wedstrijden op kunnen voetballen, ondanks de enorme bult (links, gezien vanaf het clubhuis) en de vele werpgaten. De aanloop speer staat een beetje schuin op het veld en de afwerplijn zit net even voor de achterlijn van het veld. Gemeten met gebruik van satellieten is de kortste afstand tot de middenlijn 52 meter (voor rechtshandigen) en de langste 57 meter (voor linkshandigen).
De enige van de BiCz-crew die daarbij in de buurt komt is B junior Bram van der Laan. Zijn pr staat met 700 gram op 51,31 m maar op training haalt hij –ondanks zijn rechtshandigheid- de middenlijn bij lange na niet. Tot die ene mooie dinsdagavond, 9 januari jongstleden. In het donker, met een temperatuur zo rond het vriespunt en geen regen werpt Bram, na eerst een uurtje krachttraining lekker warm in het hok boven, om 19.20 uur precies voor het eerst van zijn leven (en in de BiCz-historie) over de middenlijn. Tien minuten later doet hij het nog een keer. Zie foto’s.
Als je dan afgelopen zaterdag in een officiële wedstrijd bij av Pijnenburg in Soest 53,48 m werpt en je plaatst je in je eerste trainingswedstrijdje al voor het NK in juni dan is dat heel eerlijk gezegd leuk voor de statistieken, maar meer niet. De moeder der aller doelen was al behaald en al het andere is formaliteit.
Het volgende doel ligt inmiddels alweer in krijt beschreven en dat is de middenlijn vanaf de andere kant. Kortste afstand daar is 61 meter. Recht door het midden, Bram.

You make us proud, Stéphane

Back To Top