Skip to content
  • Blog

In september schreef voorzitter Paul Maas: “Onze club wordt de laatste tijd niet ontzien.” In een paar maanden tijd werden we geschokt door veel sterfgevallen. Veel te veel. Carlijn, Anke, Ilonka….Zo’n stortvloed aan droefenis heeft nog een extra zwart randje. Ongewild en bijna ongemerkt raak je gewend aan doodsberichten. Vrijdag hoorde ik dat Ton Kesteloo is overleden – een echte GAC-er. Een man die zó van deze club hield dat hij twee of drie keer per week vanuit Zaandam naar Hilversum reed om hier te trainen. Terwijl ik zeker weet dat er ook in de Zaanstreek atletiekclubs zijn.

Het bericht over Ton’s dood stond nog niet op onze website. Misschien omdat je niet elk sterfgeval uitgebreid aandacht kan geven. Of omdat iedereen denkt dat het de taak is van een ander om erover te schrijven. Of omdat we afgestompt raken, murw….

Zo’n maand geleden was Ton nog op de club geweest; zijn gezondheid belemmerde hem wel bij het lopen, maar hij had al eerder van kanker gewonnen. Een echte wedstrijdloper zet door en dat deed Ton, tot vorige week. Voor de mensen die hem kenden kwam zijn overlijden toch nog onverwacht snel en als de spreekwoordelijke schok.

Ton liep veel marathons; er zijn jaren geweest dat hij er een paar in de maand afraffelde. Op onze GAC Marathonlijst blijft hij op de 68e plaats staan met zijn beste tijd Eindhoven in 1991. De klok bleef toen op 2:52’21 staan. Een mooie tijd. Ik weet zeker dat Ton dat ook van zijn tientallen jaren bij GAC vond: een mooie tijd.

Joost Huijsing

Back To Top