Skip to content
  • Blog

Voor veel lopers is beter hardlopen niet erg ingewikkeld. Je doet iets wat je al kon, alleen wat harder en wat langer. Als je bij een club zit, krijg je wel allerhande oefenstof en goede adviezen, maar de hoofdmoot blijft toch wel lopen zoals je dat altijd al deed. Of heb jij dingen gedurende je hardloopcarrière gehoord die je altijd zijn bijgebleven en die, toen je ze het eerst hoorde, ware openbaringen waren? In het begin van mijn hardloopcarrière was het aantal verrassingen niet erg groot. Heel anders is het nu. Naarmate ik meer denk te weten, word ik vaker verrast. Van mijn begintijd herinner ik me maar twee dingen: Je moet goed afwikkelen en vooral niet te hard lopen, daar ga je alleen maar van achteruit.
Laatst kwam hij weer langs. Op een vraag van mij aan een groepje doorgeleerde mensen over de functie van de voeten kwam hij weer: afwikkelen,… je moet goed afwikkelen. Kennis gaat niet verloren. Ook kennis met een gebrekje niet.
Over dat vooral niet te hard lopen tijdens de training heb ik de laatste tijd al vaker iets geschreven. De oude wijsheid dat hoge tempo’s de neerwaartse spiraal onvermijdelijk maken, blijkt niet te kloppen. Als je onafgebroken boven je macht loopt, zul je het weliswaar bezuren, maar met enige regelmaat goed hard lopen is essentieel in de strijd het beste uit jezelf te halen.

Goed afwikkelen klinkt zo natuurlijk… logisch. Het roept echter precies het verkeerde beeld op bij het hardlopen. Bij het wandelen is het prima. Je zet je voet neer op je hiel en vanwege het vrijwel gestrekt zijn van het been, beschrijft je lichaamszwaartepunt een stukje cirkelbaan boven je voet, terwijl je voet prachtig over de grond rolt. Je wikkelt over je voet af. De beweging is bovendien dusdanig langzaam dat je er een bewust proces van kunt maken. Je kunt het oefenen. Bij het wandelen steun je altijd minstens op een voet. Vandaar dat slootjewandelen nooit echt is aangeslagen. Een lang grondcontact is noodzakelijk, gewenst en verplicht (wanneer je er een sport van maakt). De snelwandeltechniek richt zich erop om ook bij een hoge pasfrequentie (veel passen per minuut) de voeten zo lang mogelijk aan de grond te houden.

Hoe anders is dit bij het hardlopen. Bij het hardlopen rol je niet, je stuitert. Hardlopen werkt zo goed omdat je vooral los van de grond bent. Zolang je los van de grond bent, word je bestaande voorwaartse beweging gratis voortgezet. De eerste wet van Newton. Je hebt bij de start alleen een zetje nodig. (See how they run – Like pigs from a gun – See how they fly). Jammer dat de zwaartekracht roet in het eten laat vallen. Na een korte vlucht stort de hardloper steeds maar weer ter aarde. En wat doen de voeten als ze de grond raken? Afwikkelen? Nee, tenzij je het begrip afwikkelen wilt oprekken. Je voeten vormen met je benen een stijve veer die er voor zorgt dat de energie die je bij de landing had weer kan worden gebruikt om de aarde zo snel mogelijk weer te verlaten. De beweging die je voeten doormaken tijdens de landing is afhankelijk van de snelheid en een persoonlijke looptechniek. Dit gaat zo snel dat je dit alleen maar indirect kunt oefenen. Een trainer die ‘goed afwikkelen’ tegen je roept zal daarbij niet helpen.
Wandelaars wikkelen af en hardlopers stuiteren.

De openbaringen uit mijn loopjeugd blijken nu misverstanden te zijn. Gelukkig negeerde iedereen de opdracht van de trainer om vooral niet te hard te lopen en is bewust afwikkelen bij het hardlopen verregaand onmogelijk. Alles komt op zijn pootjes terecht.

Siebe Turksma

Back To Top